Friday, December 13, 2013

छहरियालप्पा

बाध  मे अछि गाछ, पाथर-रौद-बरखा सहि  रहल .
 निरुज पल्लव चहु दिशहि, फ़ल-फूल सौसे अछि लदल .
आइर-धूरे पर जनमि शिशु देह कथरी मे लपेटल,
 बैद-डाक्दर-पवन-छिति-रवि-गगन-जल मङ्गनी मे भेटल.
दवा-दारू-माटि-रविकर, शीत घामक स्नेह लेपल;
 भोजनक की करू बरनन दुग्ध मायक अमिय भेटल .
पुष्ट भेल अछि अङ्ग तन , प्राकृतिक-मायक अन्न खायल, सकत के ओकरा स' वातानुकूलन मे जे पलायल.
एक बच्चा लेल गर्भहि स' चिकित्सक यूथ लागल.
 मुदा ने सक्षम, उदर स' साबुते ओकरा निकालल .
 अपर  बच्चा करय बम-बम नदी-नाला कुदय -फ़ानय  , गहन-वन-पर्वत रमय स्वप्नहु ने कहियो डरब जानय .
 निपुण  दुनिया दारियो  मे सुशीलो अछि स्वभावे  ओ. दोसर बच्चा डान्स, जूआ, नशा सेबिक' स्वान अछि भेल; बनिक' चेङ्गरा खोजय कोठा लुहेरा-लुच्चा ओ बनि गेल.  की ठठत पतियोगिता मे जीवनक झञ्झट सहत की, पडायत जूआ पटकि जखने विषम संकट लखत ओ.
छहरियालप्पा ने फूलय-फ़लय, खखरी पाण्डु रोगी; पितृघाती, भार-भू, मजनू, उचक्का   बनत ओ.                  



                                                                                                                                
 

No comments:

Post a Comment